“If you ever come across anything suspicious like this item, please do not pick it up, contact your local law enforcement agency for assistance”
Leersum – Het zijn de Nationale Archeologendagen. Door heel Nederland zijn er bijzondere archeologische vondsten te aanschouwen en ook in de provincie Utrecht is er van alles te doen. Zo kennen de bossen en heide nabij Leersum een oude oorlogsgeschiedenis en kun je daar vandaag de dag nog duidelijk de sporen van zien: “Dit gebied ligt vol herinneringen”. Als je zo over de weide wandelt, valt het niet direct op. Natuurgebied Breeveen is prachtig, er heerst rust, maar sporen van oorlog? Voor niet-archeologen is het moeilijk om aan het gebied af te zien dat hier gigantische hoeveelheden munitie zijn gelost, er met gevechtsvliegtuigen geoefend is en dat de grond een goudmijn aan lood- en koperrestanten is. Tot je tijdens je wandeling opeens op de stand van amateurarcheoloog Jos Rams stuit. “Het aantal mensen dat de verhalen van hier goed kent, ebt weg”, ziet de enthousiaste verteller. “Dit gebied ligt vol met herinneringen en ik vind het mooi om die verhalen door te geven.” Rams houdt zich bezig met conflict-archeologie, oftewel: archeologie die zich richt op oorlogsvoering. Met een grote pop laat hij de ingang van een oude verbindingsloopgraaf zien waar het Nederlandse leger mee geoefend heeft. Bij zijn stand vertelt hij over de verschillende oefeningen van de Duitse Luftwaffe ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Zo liggen een stukje verderop, bij het Leersumse Veld, nog altijd betonnen contouren van wat toentertijd een schip voor moest stellen. “Op de een of andere manier heeft het mij altijd al aangetrokken”, vertelt de amateurarcheoloog. “Als kind was ik altijd al onder de indruk van verhalen van mijn moeder over het verleden.” In Utrecht was er achter mijn huis een oeroude sloot. Daar was van alles te vinden en daar was ik dus ook altijd te vinden”, legt de fanatieke sporenzoeker uit. Bij het verhuizen naar Leersum – 13 jaar geleden – kwam dan bij hem ook weer het “jongetje van vroeger” omhoog. Via een cursus tot amateurarcheoloog en de Historische Vereniging Leersum heeft Rams veel over dit gebied geleerd. “Het terrein ligt helemaal vol met munitie”, vertelt hij een groep voorbijgangers. “Helaas mag je niet meer van de paden af.” Zijn tafel met gevonden materialen moet slechts een zandkorrel van de zandbak zijn. Dit beeld wordt bevestigd wanneer een collega-archeoloog na vijf minuten rondkijken een grote kogelhuls uit de grond trekt. Om te voorkomen dat mensen gewond raken, zijn inmiddels veel maatregelen getroffen. De militaire activiteit werd door inzet van milieuorganisaties in de jaren ’80 steeds moeilijker gemaakt en is toen verplaatst. Het gebruik van metaaldetectors is hier verboden geworden. “Het kan tien, twintig keer goed gaan. Maar ik schrik er elke keer weer van als ik verhalen hoor van mensen die een granaat gevonden hebben en meenemen naar huis.” Tot slot mag je tegenwoordig überhaupt niet meer van de voetpaden af vanwege het broedgebied en planten die er groeien. “Ze willen het gebied weer echt teruggeven aan de natuur.” Rams is nog lang niet uitgekeken op het gebied. Met toestemming van Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap en onder toezicht van een professioneel archeoloog mag je namelijk wél van de paden af. “En daar is nog heel veel meer”, benadrukt de amateurarcheoloog nog maar eens.
In Nijmegen is het sowieso verboden om met een metaaldetector te zoeken.’Kom je zomaar onverwacht een vliegtuigbom of andere munitie tegen, bel dan de politie via 112, zo luidt het advies van de gemeente. Als het nodig is, schakelt de politie de EOD in. Die opruimingsdienst neemt dan verdere veiligheidsmaatregelen, bijvoorbeeld een ontruiming van het gebied.
Dear editors, Biography of a bomb is aimed at highlighting the danger caused by unexploded bombs. Moreover, the most important aspect is that we work completely non profit, raising awerness about this topic is what drives us. We apologize if we make use of pictures in yours articles, but we need them to put a context in how findings are done. We will (and we always do) cite source and author of the picture. We thank you for your comprehension
